wezenlijk

Dutch

Etymology

From Middle Dutch weselijc. Equivalent to wezen +‎ -lijk.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʋeː.zə(n).lək/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: we‧zen‧lijk

Adjective

wezenlijk (comparative wezenlijker, superlative wezenlijkst)

1. essential, fundamental
2. real, existing

Declension

Declension of wezenlijk
uninflected	wezenlijk
inflected	wezenlijke
comparative	wezenlijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		wezenlijk	wezenlijker	het wezenlijkst het wezenlijkste
indefinite	m./f. sing.	wezenlijke	wezenlijkere	wezenlijkste
	n. sing.	wezenlijk	wezenlijker	wezenlijkste
	plural	wezenlijke	wezenlijkere	wezenlijkste
definite		wezenlijke	wezenlijkere	wezenlijkste
partitive		wezenlijks	wezenlijkers	—

Derived terms

• verwezenlijken
• wezenlijkheid