wegkijken
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]wegkijken (intransitive)
- to look away, avert one's gaze
- (figuratively) to remain wilfully ignorant or refuse to face reality
Conjugation
[edit]| Conjugation of wegkijken (strong class 1, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | wegkijken | |||
| past singular | keek weg | |||
| past participle | weggekeken | |||
| infinitive | wegkijken | |||
| gerund | wegkijken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | kijk weg | keek weg | wegkijk | wegkeek |
| 2nd person sing. (jij) | kijkt weg, kijk weg2 | keek weg | wegkijkt | wegkeek |
| 2nd person sing. (u) | kijkt weg | keek weg | wegkijkt | wegkeek |
| 2nd person sing. (gij) | kijkt weg | keekt weg | wegkijkt | wegkeekt |
| 3rd person singular | kijkt weg | keek weg | wegkijkt | wegkeek |
| plural | kijken weg | keken weg | wegkijken | wegkeken |
| subjunctive sing.1 | kijke weg | keke weg | wegkijke | wegkeke |
| subjunctive plur.1 | kijken weg | keken weg | wegkijken | wegkeken |
| imperative sing. | kijk weg | |||
| imperative plur.1 | kijkt weg | |||
| participles | wegkijkend | weggekeken | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||