wegbezuinigen

Dutch

Etymology

Compound of weg (“away”) +‎ bezuinigen (“to implement budget cuts”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

wegbezuinigen

1. (transitive) To remove through budget cuts.

Conjugation

Conjugation of wegbezuinigen (weak, prefixed, separable)
infinitive	wegbezuinigen
past singular	bezuinigde weg
past participle	wegbezuinigd
infinitive	wegbezuinigen
gerund	wegbezuinigen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	bezuinig weg	bezuinigde weg	wegbezuinig	wegbezuinigde
2nd person sing. (jij)	bezuinigt weg, bezuinig weg2	bezuinigde weg	wegbezuinigt	wegbezuinigde
2nd person sing. (u)	bezuinigt weg	bezuinigde weg	wegbezuinigt	wegbezuinigde
2nd person sing. (gij)	bezuinigt weg	bezuinigde weg	wegbezuinigt	wegbezuinigde
3rd person singular	bezuinigt weg	bezuinigde weg	wegbezuinigt	wegbezuinigde
plural	bezuinigen weg	bezuinigden weg	wegbezuinigen	wegbezuinigden
subjunctive sing.1	bezuinige weg	bezuinigde weg	wegbezuinige	wegbezuinigde
subjunctive plur.1	bezuinigen weg	bezuinigden weg	wegbezuinigen	wegbezuinigden
imperative sing.	bezuinig weg
imperative plur.1	bezuinigt weg
participles	wegbezuinigend	wegbezuinigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• wegbezuiniging