Jump to content

wäggunge

From Wiktionary, the free dictionary

Saterland Frisian

[edit]

Etymology

[edit]

From wäg- +‎ gunge (to go). Akin to German weggehen and Dutch weggaan.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈvɛɣˌɣʊŋə/
  • Hyphenation: wäg‧gun‧ge

Verb

[edit]

wäggunge

  1. (intransitive) to go away; to leave
    • 2000, Marron C. Fort, transl., Dät Näie Tästamänt un do Psoolme in ju aasterlauwerfräiske Uurtoal fon dät Seelterlound, Fräislound, Butjoarlound, Aastfräislound un do Groninger Umelounde [The New Testament and the Psalms in the East Frisian language, native to Saterland, Friesland, Butjadingen, East Frisia and the Ommelanden of Groningen], →ISBN, Dät Evangelium ätter Matthäus 1:19:
      Josef, hiere Mon, die gjuchtfäidig waas, bisloot, stilken bie hier wägtougungen, dan hie wiel hier ju Skounde bispoarje.
      Joseph, her husband, who was righteous, decided to go away from her quietly, since he wanted to save her the shame.

Conjugation

[edit]
Conjugation of wäggunge (irregular, separable)
grúundfoarme wäggunge
infinitive wägtougunge
present tense past tense
iek gunge wäg wie gunge wäg iek geen wäg wie genen wäg
du gungst wäg jie gunge wäg du geenst wäg jie genen wäg
hie/ju/dät gungt wäg jo gunge wäg hie/ju/dät geen wäg jo genen wäg
present participle imperative auxiliary past participle
wäggungend singular gung wäg, gunge wäg weze wäggeen
plural gunget wäg
subordinate conjugation
present tense past tense
iek wäggunge wie wäggunge iek wäggeen wie wäggenen
du wäggungst jie wäggunge du wäggeenst jie wäggenen
hie/ju/dät wäggungt jo wäggunge hie/ju/dät wäggeen jo wäggenen

References

[edit]
  • Marron C. Fort (2015) “wäggunge”, in Saterfriesisches Wörterbuch mit einer phonologischen und grammatischen Übersicht, Buske, →ISBN