wäggunge

Saterland Frisian

Etymology

From wäg- +‎ gunge (“to go”). Akin to German weggehen and Dutch weggaan.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɛɣˌɣʊŋə/
• Hyphenation: wäg‧gun‧ge

Verb

wäggunge

1. (intransitive) to go away; to leave
   • 2000, Marron C. Fort, transl., Dät Näie Tästamänt un do Psoolme in ju aasterlauwerfräiske Uurtoal fon dät Seelterlound, Fräislound, Butjoarlound, Aastfräislound un do Groninger Umelounde [The New Testament and the Psalms in the East Frisian language, native to Saterland, Friesland, Butjadingen, East Frisia and the Ommelanden of Groningen], →ISBN, Dät Evangelium ätter Matthäus 1:19:

     Josef, hiere Mon, die gjuchtfäidig waas, bisloot, stilken bie hier wägtougungen, dan hie wiel hier ju Skounde bispoarje.

     Joseph, her husband, who was righteous, decided to go away from her quietly, since he wanted to save her the shame.

Conjugation

Conjugation of wäggunge (irregular, separable)

Grúundfoarme			wäggunge
Infinitive			wägtougunge
Present tense				Past tense
iek	gunge wäg	wie	gunge wäg	iek	geen wäg	wie	genen wäg
du	gungst wäg	jie	gunge wäg	du	geenst wäg	jie	genen wäg
hie/ju/dät	gungt wäg	jo	gunge wäg	hie/ju/dät	geen wäg	jo	genen wäg
Present participle		Imperative		Auxiliary		Past participle
wäggungend		Singular	gung wäg, gunge wäg	weze		wäggeen
		Plural	gunget wäg

Subordinate conjugation of wäggunge

Present tense				Past tense
iek	wäggunge	wie	wäggunge	iek	wäggeen	wie	wäggenen
du	wäggungst	jie	wäggunge	du	wäggeenst	jie	wäggenen
hie/ju/dät	wäggungt	jo	wäggunge	hie/ju/dät	wäggeen	jo	wäggenen

References

• Marron C. Fort (2015) “wäggunge”, in Saterfriesisches Wörterbuch mit einer phonologischen und grammatischen Übersicht, Buske, →ISBN