voorzitten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch voresitten. Equivalent to voor +‎ zitten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvoːrˌzɪ.tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: voor‧zit‧ten

Verb

voorzitten

1. (transitive, intransitive) to preside, to lead a gathering

Conjugation

Conjugation of voorzitten (strong class 5, separable)
infinitive	voorzitten
past singular	zat voor
past participle	voorgezeten
infinitive	voorzitten
gerund	voorzitten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zit voor	zat voor	voorzit	voorzat
2nd person sing. (jij)	zit voor	zat voor	voorzit	voorzat
2nd person sing. (u)	zit voor	zat voor	voorzit	voorzat
2nd person sing. (gij)	zit voor	zat voor	voorzit	voorzat
3rd person singular	zit voor	zat voor	voorzit	voorzat
plural	zitten voor	zaten voor	voorzitten	voorzaten
subjunctive sing.1	zitte voor	zate voor	voorzitte	voorzate
subjunctive plur.1	zitten voor	zaten voor	voorzitten	voorzaten
imperative sing.	zit voor
imperative plur.1	zit voor
participles	voorzittend	voorgezeten
1) Archaic.

Derived terms

• voorzitster
• voorzitter
• voorzitting