voorwenden

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vorewenden. Equivalent to voor +‎ wenden, probably a calque of Latin praetexō.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvoːrˌʋɛ.ndə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

voorwenden

1. to feign, to pretend

   Synonyms: veinzen, voorgeven

Conjugation

Conjugation of voorwenden (weak, separable)
infinitive	voorwenden
past singular	wendde voor
past participle	voorgewend
infinitive	voorwenden
gerund	voorwenden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	wend voor	wendde voor	voorwend	voorwendde
2nd person sing. (jij)	wendt voor, wend voor2	wendde voor	voorwendt	voorwendde
2nd person sing. (u)	wendt voor	wendde voor	voorwendt	voorwendde
2nd person sing. (gij)	wendt voor	wendde voor	voorwendt	voorwendde
3rd person singular	wendt voor	wendde voor	voorwendt	voorwendde
plural	wenden voor	wendden voor	voorwenden	voorwendden
subjunctive sing.1	wende voor	wendde voor	voorwende	voorwendde
subjunctive plur.1	wenden voor	wendden voor	voorwenden	voorwendden
imperative sing.	wend voor
imperative plur.1	wendt voor
participles	voorwendend	voorgewend
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• voorwendsel