voorliegen

Dutch

Etymology

From voor +‎ liegen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvoːrˌli.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: voor‧lie‧gen

Verb

voorliegen

1. (transitive) to lie to, to tell a lie to someone

Conjugation

Conjugation of voorliegen (strong class 2a, separable)
infinitive	voorliegen
past singular	loog voor
past participle	voorgelogen
infinitive	voorliegen
gerund	voorliegen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	lieg voor	loog voor	voorlieg	voorloog
2nd person sing. (jij)	liegt voor, lieg voor2	loog voor	voorliegt	voorloog
2nd person sing. (u)	liegt voor	loog voor	voorliegt	voorloog
2nd person sing. (gij)	liegt voor	loogt voor	voorliegt	voorloogt
3rd person singular	liegt voor	loog voor	voorliegt	voorloog
plural	liegen voor	logen voor	voorliegen	voorlogen
subjunctive sing.1	liege voor	loge voor	voorliege	voorloge
subjunctive plur.1	liegen voor	logen voor	voorliegen	voorlogen
imperative sing.	lieg voor
imperative plur.1	liegt voor
participles	voorliegend	voorgelogen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• beliegen