voordringen

Dutch

Etymology

From voor +‎ dringen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvoːrˌdrɪ.ŋə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: voor‧drin‧gen

Verb

voordringen

1. (intransitive) to jump the queue, to cut in line

Conjugation

Conjugation of voordringen (strong class 3a, separable)
infinitive	voordringen
past singular	drong voor
past participle	voorgedrongen
infinitive	voordringen
gerund	voordringen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	dring voor	drong voor	voordring	voordrong
2nd person sing. (jij)	dringt voor, dring voor2	drong voor	voordringt	voordrong
2nd person sing. (u)	dringt voor	drong voor	voordringt	voordrong
2nd person sing. (gij)	dringt voor	drongt voor	voordringt	voordrongt
3rd person singular	dringt voor	drong voor	voordringt	voordrong
plural	dringen voor	drongen voor	voordringen	voordrongen
subjunctive sing.1	dringe voor	dronge voor	voordringe	voordronge
subjunctive plur.1	dringen voor	drongen voor	voordringen	voordrongen
imperative sing.	dring voor
imperative plur.1	dringt voor
participles	voordringend	voorgedrongen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• voordringer