voordragen
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From voor (“before, in front”) + dragen (“to carry”).
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]voordragen
Conjugation
[edit]| Conjugation of voordragen (strong class 6, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | voordragen | |||
| past singular | droeg voor | |||
| past participle | voorgedragen | |||
| infinitive | voordragen | |||
| gerund | voordragen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | draag voor | droeg voor | voordraag | voordroeg |
| 2nd person sing. (jij) | draagt voor, draag voor2 | droeg voor | voordraagt | voordroeg |
| 2nd person sing. (u) | draagt voor | droeg voor | voordraagt | voordroeg |
| 2nd person sing. (gij) | draagt voor | droegt voor | voordraagt | voordroegt |
| 3rd person singular | draagt voor | droeg voor | voordraagt | voordroeg |
| plural | dragen voor | droegen voor | voordragen | voordroegen |
| subjunctive sing.1 | drage voor | droege voor | voordrage | voordroege |
| subjunctive plur.1 | dragen voor | droegen voor | voordragen | voordroegen |
| imperative sing. | draag voor | |||
| imperative plur.1 | draagt voor | |||
| participles | voordragend | voorgedragen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Descendants
[edit]- → Kwinti: dra foor