volgieten

Dutch

Etymology

Compound of vol +‎ gieten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɔlˌɣi.tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: vol‧gie‧ten

Verb

volgieten

1. (transitive) to pour full
2. (reflexive) to guzzle, to drink till one becomes drunk

Conjugation

Conjugation of volgieten (strong class 2a, separable)
infinitive	volgieten
past singular	goot vol
past participle	volgegoten
infinitive	volgieten
gerund	volgieten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	giet vol	goot vol	volgiet	volgoot
2nd person sing. (jij)	giet vol	goot vol	volgiet	volgoot
2nd person sing. (u)	giet vol	goot vol	volgiet	volgoot
2nd person sing. (gij)	giet vol	goot vol	volgiet	volgoot
3rd person singular	giet vol	goot vol	volgiet	volgoot
plural	gieten vol	goten vol	volgieten	volgoten
subjunctive sing.1	giete vol	gote vol	volgiete	volgote
subjunctive plur.1	gieten vol	goten vol	volgieten	volgoten
imperative sing.	giet vol
imperative plur.1	giet vol
participles	volgietend	volgegoten
1) Archaic.