virkja

Faroese

Verb

virkja (third person singular past indicative virkti, third person plural past indicative virkt, supine virkt)

1. to hurt

Conjugation

Conjugation of virkja (group v-11)
infinitive	virkja
supine	virkt
participle (a5)1	virkjandi	virktur
	present	past
first singular	virki	virkti
second singular	virkir	virkti
third singular	virkir	virkti
plural	virkja	virktu
	imperative
singular	virk!
plural	virkið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse virkja, from Proto-Germanic *wirkijaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɪr̥ca/
• Rhymes: -ɪr̥ca

Verb

virkja (weak verb, third-person singular past indicative virkjaði, supine virkjað)

1. to harness (power or energy), to exploit [with accusative]

Conjugation

virkja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að virkja
supine (sagnbót)		virkjað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		virkjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég virkja	við virkjum	present (nútíð)	ég virki	við virkjum
	þú virkjar	þið virkið		þú virkir	þið virkið
	hann, hún, það virkjar	þeir, þær, þau virkja		hann, hún, það virki	þeir, þær, þau virki
past (þátíð)	ég virkjaði	við virkjuðum	past (þátíð)	ég virkjaði	við virkjuðum
	þú virkjaðir	þið virkjuðuð		þú virkjaðir	þið virkjuðuð
	hann, hún, það virkjaði	þeir, þær, þau virkjuðu		hann, hún, það virkjaði	þeir, þær, þau virkjuðu
imperative (boðháttur)	virkja (þú)	virkið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	virkjaðu	virkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

virkjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að virkjast
supine (sagnbót)		virkjast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		virkjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég virkjast	við virkjumst	present (nútíð)	ég virkist	við virkjumst
	þú virkjast	þið virkist		þú virkist	þið virkist
	hann, hún, það virkjast	þeir, þær, þau virkjast		hann, hún, það virkist	þeir, þær, þau virkist
past (þátíð)	ég virkjaðist	við virkjuðumst	past (þátíð)	ég virkjaðist	við virkjuðumst
	þú virkjaðist	þið virkjuðust		þú virkjaðist	þið virkjuðust
	hann, hún, það virkjaðist	þeir, þær, þau virkjuðust		hann, hún, það virkjaðist	þeir, þær, þau virkjuðust
imperative (boðháttur)	virkjast (þú)	virkist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	virkjastu	virkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

virkjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	virkjaður	virkjuð	virkjað		virkjaðir	virkjaðar	virkjuð
accusative (þolfall)	virkjaðan	virkjaða	virkjað		virkjaða	virkjaðar	virkjuð
dative (þágufall)	virkjuðum	virkjaðri	virkjuðu		virkjuðum	virkjuðum	virkjuðum
genitive (eignarfall)	virkjaðs	virkjaðrar	virkjaðs		virkjaðra	virkjaðra	virkjaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	virkjaði	virkjaða	virkjaða		virkjuðu	virkjuðu	virkjuðu
accusative (þolfall)	virkjaða	virkjuðu	virkjaða		virkjuðu	virkjuðu	virkjuðu
dative (þágufall)	virkjaða	virkjuðu	virkjaða		virkjuðu	virkjuðu	virkjuðu
genitive (eignarfall)	virkjaða	virkjuðu	virkjaða		virkjuðu	virkjuðu	virkjuðu

Derived terms

• virkjun (“harnessing; power station”)