vinctor
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]From vinciō (“bind, fetter, tie”).
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /ˈu̯iːnk.tor/, [ˈu̯iːŋkt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈvink.tor/, [ˈviŋkt̪or]
Noun
[edit]vīnctor m (genitive vīnctōris); third declension
Declension
[edit]Third-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | vīnctor | vīnctōrēs |
genitive | vīnctōris | vīnctōrum |
dative | vīnctōrī | vīnctōribus |
accusative | vīnctōrem | vīnctōrēs |
ablative | vīnctōre | vīnctōribus |
vocative | vīnctor | vīnctōrēs |
Related terms
[edit]References
[edit]- “vinctor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- vinctor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.