verwinnen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch verwinnen, from Old Dutch farwinnan. Equivalent to ver- +‎ winnen.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈʋɪ.nə(n)/, /vɛrˈʋɪ.nə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧win‧nen
• Rhymes: -ɪnən

Verb

verwinnen

1. to defeat, to conquer
2. to convince, to persuade

Conjugation

Conjugation of verwinnen (strong class 3a, prefixed)
infinitive	verwinnen
past singular	verwon
past participle	verwonnen
infinitive	verwinnen
gerund	verwinnen n
	present tense	past tense
1st person singular	verwin	verwon
2nd person sing. (jij)	verwint, verwin2	verwon
2nd person sing. (u)	verwint	verwon
2nd person sing. (gij)	verwint	verwont
3rd person singular	verwint	verwon
plural	verwinnen	verwonnen
subjunctive sing.1	verwinne	verwonne
subjunctive plur.1	verwinnen	verwonnen
imperative sing.	verwin
imperative plur.1	verwint
participles	verwinnend	verwonnen
1) Archaic. 2) In case of inversion.