verwijten
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From ver- + wijten (“to blame”).
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]verwijten
- (ditransitive) to blame for
- Waarom verwijt je me dat? Ik heb het niet gedaan! ― Why are you blaming me? I did not do it!
- Ik verwijt de regering dat ze niets onderneemt tegen het slechte weer. ― I blame the government for not taking action against the bad weather.
Usage notes
[edit]- The indirect object is the one being blamed, the direct object is what they are being blamed for.
Conjugation
[edit]| Conjugation of verwijten (strong class 1, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | verwijten | |||
| past singular | verweet | |||
| past participle | verweten | |||
| infinitive | verwijten | |||
| gerund | verwijten n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | verwijt | verweet | ||
| 2nd person sing. (jij) | verwijt | verweet | ||
| 2nd person sing. (u) | verwijt | verweet | ||
| 2nd person sing. (gij) | verwijt | verweet | ||
| 3rd person singular | verwijt | verweet | ||
| plural | verwijten | verweten | ||
| subjunctive sing.1 | verwijte | verwete | ||
| subjunctive plur.1 | verwijten | verweten | ||
| imperative sing. | verwijt | |||
| imperative plur.1 | verwijt | |||
| participles | verwijtend | verweten | ||
| 1) Archaic. | ||||