vervliegen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vervliegen. Equivalent to ver- +‎ vliegen.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɛrˈvli.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧vlie‧gen
• Rhymes: -iɣən

Verb

vervliegen

1. (intransitive) to evaporate, to dissipate, to volatilise
2. (intransitive, figurative) to evaporate, to disappear
3. (intransitive, e.g. of time) to fly away, to go away
4. (intransitive, obsolete) to flee, to escape

Conjugation

Conjugation of vervliegen (strong class 2a, prefixed)
infinitive	vervliegen
past singular	vervloog
past participle	vervlogen
infinitive	vervliegen
gerund	vervliegen n
	present tense	past tense
1st person singular	vervlieg	vervloog
2nd person sing. (jij)	vervliegt, vervlieg2	vervloog
2nd person sing. (u)	vervliegt	vervloog
2nd person sing. (gij)	vervliegt	vervloogt
3rd person singular	vervliegt	vervloog
plural	vervliegen	vervlogen
subjunctive sing.1	vervliege	vervloge
subjunctive plur.1	vervliegen	vervlogen
imperative sing.	vervlieg
imperative plur.1	vervliegt
participles	vervliegend	vervlogen
1) Archaic. 2) In case of inversion.