vervellen

Dutch

Etymology

From vel +‎ ver- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈvɛ.lə(n)/, /vɛrˈvɛ.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧vel‧len
• Rhymes: -ɛlən

Verb

vervellen

1. (intransitive) to shed skin, to moult

Conjugation

Conjugation of vervellen (weak, prefixed)
infinitive	vervellen
past singular	vervelde
past participle	verveld
infinitive	vervellen
gerund	vervellen n
	present tense	past tense
1st person singular	vervel	vervelde
2nd person sing. (jij)	vervelt, vervel2	vervelde
2nd person sing. (u)	vervelt	vervelde
2nd person sing. (gij)	vervelt	vervelde
3rd person singular	vervelt	vervelde
plural	vervellen	vervelden
subjunctive sing.1	vervelle	vervelde
subjunctive plur.1	vervellen	vervelden
imperative sing.	vervel
imperative plur.1	vervelt
participles	vervellend	verveld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• vervelling

Related terms

• (molt): ruiven (Belgium)