vervagen

Dutch

Etymology

From vaag +‎ ver- -en.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aːɣən

Verb

vervagen

1. (intransitive) to blur
2. (transitive) to blur

Conjugation

Conjugation of vervagen (weak, prefixed)
infinitive	vervagen
past singular	vervaagde
past participle	vervaagd
infinitive	vervagen
gerund	vervagen n
	present tense	past tense
1st person singular	vervaag	vervaagde
2nd person sing. (jij)	vervaagt, vervaag2	vervaagde
2nd person sing. (u)	vervaagt	vervaagde
2nd person sing. (gij)	vervaagt	vervaagde
3rd person singular	vervaagt	vervaagde
plural	vervagen	vervaagden
subjunctive sing.1	vervage	vervaagde
subjunctive plur.1	vervagen	vervaagden
imperative sing.	vervaag
imperative plur.1	vervaagt
participles	vervagend	vervaagd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• vergaven, vervange