verstevigen

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

From stevig +‎ ver- -en.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /vərˈsteː.və.ɣə(n)/, /vɛrˈsteː.və.ɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ver‧ste‧vi‧gen

Verb

[edit]

verstevigen

  1. (transitive) to solidify, to reinforce

Conjugation

[edit]
Conjugation of verstevigen (weak, prefixed)
infinitive verstevigen
past singular verstevigde
past participle verstevigd
infinitive verstevigen
gerund verstevigen n
present tense past tense
1st person singular verstevig verstevigde
2nd person sing. (jij) verstevigt, verstevig2 verstevigde
2nd person sing. (u) verstevigt verstevigde
2nd person sing. (gij) verstevigt verstevigde
3rd person singular verstevigt verstevigde
plural verstevigen verstevigden
subjunctive sing.1 verstevige verstevigde
subjunctive plur.1 verstevigen verstevigden
imperative sing. verstevig
imperative plur.1 verstevigt
participles verstevigend verstevigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.