verontschuldigen
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From ver- + ontschuldigen, the unprefixed verb has become archaic.
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]verontschuldigen
- (transitive) to excuse, to forgive
- Wilt u mij verontschuldigen?
- Would you excuse me?
- (reflexive) to apologize
- Zij hebben zich verontschuldigd voor hun wangedrag.
- They apologised for their bad behaviour.
Conjugation
[edit]| Conjugation of verontschuldigen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | verontschuldigen | |||
| past singular | verontschuldigde | |||
| past participle | verontschuldigd | |||
| infinitive | verontschuldigen | |||
| gerund | verontschuldigen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | verontschuldig | verontschuldigde | ||
| 2nd person sing. (jij) | verontschuldigt, verontschuldig2 | verontschuldigde | ||
| 2nd person sing. (u) | verontschuldigt | verontschuldigde | ||
| 2nd person sing. (gij) | verontschuldigt | verontschuldigde | ||
| 3rd person singular | verontschuldigt | verontschuldigde | ||
| plural | verontschuldigen | verontschuldigden | ||
| subjunctive sing.1 | verontschuldige | verontschuldigde | ||
| subjunctive plur.1 | verontschuldigen | verontschuldigden | ||
| imperative sing. | verontschuldig | |||
| imperative plur.1 | verontschuldigt | |||
| participles | verontschuldigend | verontschuldigd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||