vermoeden

See also: vermöden

Dutch

Etymology

ver- +‎ mo(e)den (“to suspect, think”), from moede (“disposition, wish, will”).

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈmudə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -udən

Verb

vermoeden

1. to suppose
2. to suspect

Conjugation

Conjugation of vermoeden (weak, prefixed)
infinitive	vermoeden
past singular	vermoedde
past participle	vermoed
infinitive	vermoeden
gerund	vermoeden n
	present tense	past tense
1st person singular	vermoed	vermoedde
2nd person sing. (jij)	vermoedt, vermoed2	vermoedde
2nd person sing. (u)	vermoedt	vermoedde
2nd person sing. (gij)	vermoedt	vermoedde
3rd person singular	vermoedt	vermoedde
plural	vermoeden	vermoedden
subjunctive sing.1	vermoede	vermoedde
subjunctive plur.1	vermoeden	vermoedden
imperative sing.	vermoed
imperative plur.1	vermoedt
participles	vermoedend	vermoed
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• nietsvermoedend

Noun

vermoeden n (plural vermoedens)

1. suspicion, assumption, presumption
2. (mathematics) conjecture

Derived terms

• donkerbruin vermoeden
• vermoedelijk

Anagrams

• verdoemen, vernoemde