verknoeien

Dutch

Etymology

From ver- +‎ knoeien.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈknu.i̯ə(n)/, /vɛrˈknu.i̯ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧knoe‧ien
• Rhymes: -ui̯ən

Verb

verknoeien

1. to mess up, to botch

Conjugation

Conjugation of verknoeien (weak, prefixed)
infinitive	verknoeien
past singular	verknoeide
past participle	verknoeid
infinitive	verknoeien
gerund	verknoeien n
	present tense	past tense
1st person singular	verknoei	verknoeide
2nd person sing. (jij)	verknoeit, verknoei2	verknoeide
2nd person sing. (u)	verknoeit	verknoeide
2nd person sing. (gij)	verknoeit	verknoeide
3rd person singular	verknoeit	verknoeide
plural	verknoeien	verknoeiden
subjunctive sing.1	verknoeie	verknoeide
subjunctive plur.1	verknoeien	verknoeiden
imperative sing.	verknoei
imperative plur.1	verknoeit
participles	verknoeiend	verknoeid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• verprutsen