verdierlijken

Dutch

FWOTD – 7 March 2018

Etymology

From dierlijk +‎ ver- -en. Attested since the late 18th century.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈdiːr.lə.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧dier‧lij‧ken

Verb

verdierlijken

1. (ergative, also reflexive) to turn into an animal; to cause, produce or acquire animal or animalesque traits
   • 1787, Rhijnvis Feith, “Over het gevoel”, in Brieven over verscheide onderwerpen, volume III, pages 97 and 98:

     Kortom het gevoel, dat altijd van zelven verdierlijkt, waar het niet met zorg verengeld wordt, veroorzaakte bij KAREL juist altijd de balans, welke het geval eenmaal bij Walther Shandij veroorzaakte, ik meen, dat het zinlijke altijd bij hem het intellectueele, en de verzoeking den Godsdienst en de Deugd overwon.’

     So in short, the sentiment, that always becomes animalistic when it is not being made angelic with care, always produced a perfect balance in Karel, which caused the condition in Walther Shandy, I believe, that the sensual aspect always conquered the intellectual aspect in him and that temptation always triumphed over religion and virtue.

   • 1910 April 16, “Een Salomo's-oordeel”, in Rotterdamsch nieuwsblad. Roman-bijvoegsel, page 1:

     Ik kan dat monster nu niet aanzien, zonder te denken aan een Boschjesman, een in de wildernis weer verdierlijkt mensch, een aap, een orang-oetan, een...

     I can't look at that monster [i.e. her bearded husband] now, without thinking of a Bushman, a human who reverted to an animal in the wilderness, a monkey, an orangutan, a...

Conjugation

Conjugation of verdierlijken (weak, prefixed)
infinitive	verdierlijken
past singular	verdierlijkte
past participle	verdierlijkt
infinitive	verdierlijken
gerund	verdierlijken n
	present tense	past tense
1st person singular	verdierlijk	verdierlijkte
2nd person sing. (jij)	verdierlijkt, verdierlijk2	verdierlijkte
2nd person sing. (u)	verdierlijkt	verdierlijkte
2nd person sing. (gij)	verdierlijkt	verdierlijkte
3rd person singular	verdierlijkt	verdierlijkte
plural	verdierlijken	verdierlijkten
subjunctive sing.1	verdierlijke	verdierlijkte
subjunctive plur.1	verdierlijken	verdierlijkten
imperative sing.	verdierlijk
imperative plur.1	verdierlijkt
participles	verdierlijkend	verdierlijkt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• verdierlijking