verbeelden

Dutch

Etymology

From Middle Dutch verbeelden. Equivalent to beeld +‎ ver- -en, or ver- +‎ beelden.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈbeːl.də(n)/, /vɛrˈbeːl.də(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧beel‧den
• Rhymes: -eːldən

Verb

verbeelden

1. (transitive) to depict
2. (reflexive) to imagine

Conjugation

Conjugation of verbeelden (weak, prefixed)
infinitive	verbeelden
past singular	verbeeldde
past participle	verbeeld
infinitive	verbeelden
gerund	verbeelden n
	present tense	past tense
1st person singular	verbeeld	verbeeldde
2nd person sing. (jij)	verbeeldt, verbeeld2	verbeeldde
2nd person sing. (u)	verbeeldt	verbeeldde
2nd person sing. (gij)	verbeeldt	verbeeldde
3rd person singular	verbeeldt	verbeeldde
plural	verbeelden	verbeeldden
subjunctive sing.1	verbeelde	verbeeldde
subjunctive plur.1	verbeelden	verbeeldden
imperative sing.	verbeeld
imperative plur.1	verbeeldt
participles	verbeeldend	verbeeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• verbeelding