veifa

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈveiːva/
• Rhymes: -eiːva

Etymology 1

From Old Norse veifa, from Proto-Germanic *waibjō, from Proto-Indo-European *weyp-.

Verb

veifa (weak verb, third-person singular past indicative veifaði, supine veifað)

1. to swing [with dative]

   Synonyms: vingsa, sveifla

2. to wave [with dative]

   Synonym: vinka

Conjugation

veifa – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að veifa
supine sagnbót		veifað
present participle lýsingarháttur nútíðar		veifandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	veifa	veifaði		veifi	veifaði
	þú	veifar	veifaðir		veifir	veifaðir
	hann, hún, það	veifar	veifaði		veifi	veifaði
plural	við	veifum	veifuðum		veifum	veifuðum
	þið	veifið	veifuðuð		veifið	veifuðuð
	þeir, þær, þau	veifa	veifuðu		veifi	veifuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	veifa (þú), veifaðu
plural	þið	veifið (þið), veifiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

veifast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að veifast
supine sagnbót		veifast
present participle lýsingarháttur nútíðar		veifandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	veifast	veifaðist		veifist	veifaðist
	þú	veifast	veifaðist		veifist	veifaðist
	hann, hún, það	veifast	veifaðist		veifist	veifaðist
plural	við	veifumst	veifuðumst		veifumst	veifuðumst
	þið	veifist	veifuðust		veifist	veifuðust
	þeir, þær, þau	veifast	veifuðust		veifist	veifuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	veifast (þú), veifastu
plural	þið	veifist (þið), veifisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

veifaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	veifaður	veifuð	veifað	veifaðir	veifaðar	veifuð
accusative (þolfall)	veifaðan	veifaða	veifað	veifaða	veifaðar	veifuð
dative (þágufall)	veifuðum	veifaðri	veifuðu	veifuðum	veifuðum	veifuðum
genitive (eignarfall)	veifaðs	veifaðrar	veifaðs	veifaðra	veifaðra	veifaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	veifaði	veifaða	veifaða	veifuðu	veifuðu	veifuðu
accusative (þolfall)	veifaða	veifuðu	veifaða	veifuðu	veifuðu	veifuðu
dative (þágufall)	veifaða	veifuðu	veifaða	veifuðu	veifuðu	veifuðu
genitive (eignarfall)	veifaða	veifuðu	veifaða	veifuðu	veifuðu	veifuðu

Etymology 2

Noun

veifa f (genitive singular veifu, nominative plural veifur)

1. pennant, flag

Declension

Declension of veifa (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	veifa	veifan	veifur	veifurnar
accusative	veifu	veifuna	veifur	veifurnar
dative	veifu	veifunni	veifum	veifunum
genitive	veifu	veifunnar	veifa, veifna	veifanna, veifnanna

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *waibijaną, whence also Gothic 𐌱𐌹𐍅𐌰𐌹𐌱𐌾𐌰𐌽 (biwaibjan).

Verb

veifa

1. to wave

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

• Icelandic: veifa
• Norwegian: veive
• Swedish: veva

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “veifa”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive