vaða

See also: Appendix:Variations of "vada" and vaþa

Faroese

Etymology

From Old Norse vaða, from Proto-Germanic *wadaną.

Verb

vaða (third person singular past indicative vóð, third person plural past indicative vóðu, supine vaðið)

1. to wade

Conjugation

Conjugation of vaða (group v-58)

infinitive	vaða
supine	vaðið
	present	past
first singular	vaði	vóð
second singular	veður	vóð(st)
third singular	veður	vóð
plural	vaða	vóðu
participle (a26)1	vaðandi	vaðin
	imperative
singular	vað!
plural	vaðið!

¹Only the past participle being declined.

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvaːða/
• Rhymes: -aːða

Etymology 1

From Old Norse vaða, from Proto-Germanic *wadaną.

Verb

vaða (strong verb, third-person singular past indicative óð, third-person plural past indicative óðu, supine vaðið)

1. (transitive or intransitive) to wade
2. (intransitive) to rush (forward, in, etc.) heedlessly
3. (intransitive) to prattle, to talk nonsense

   Synonyms: rugla, bulla

4. (intransitive, of fish) to shoal

Conjugation

vaða – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að vaða
supine sagnbót		vaðið
present participle lýsingarháttur nútíðar		vaðandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	veð	óð		vaði	væði
	þú	veður	óðst		vaðir	væðir
	hann, hún, það	veður	óð		vaði	væði
plural	við	vöðum	óðum		vöðum	væðum
	þið	vaðið	óðuð		vaðið	væðuð
	þeir, þær, þau	vaða	óðu		vaði	væðu
		imperative boðháttur
singular	þú	vað (þú), vaddu
plural	þið	vaðið (þið), vaðiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

vaðast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að vaðast
supine sagnbót		vaðist
present participle lýsingarháttur nútíðar		vaðandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	veðst	óðst		vaðist	væðist
	þú	veðst	óðst		vaðist	væðist
	hann, hún, það	veðst	óðst		vaðist	væðist
plural	við	vöðumst	óðumst		vöðumst	væðumst
	þið	vaðist	óðust		vaðist	væðust
	þeir, þær, þau	vaðast	óðust		vaðist	væðust
		imperative boðháttur
singular	þú	vaðst (þú), vaðstu
plural	þið	vaðist (þið), vaðisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

vaðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	vaðinn	vaðin	vaðið	vaðnir	vaðnar	vaðin
accusative (þolfall)	vaðinn	vaðna	vaðið	vaðna	vaðnar	vaðin
dative (þágufall)	vöðnum	vaðinni	vöðnu	vöðnum	vöðnum	vöðnum
genitive (eignarfall)	vaðins	vaðinnar	vaðins	vaðinna	vaðinna	vaðinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	vaðni	vaðna	vaðna	vöðnu	vöðnu	vöðnu
accusative (þolfall)	vaðna	vöðnu	vaðna	vöðnu	vöðnu	vöðnu
dative (þágufall)	vaðna	vöðnu	vaðna	vöðnu	vöðnu	vöðnu
genitive (eignarfall)	vaðna	vöðnu	vaðna	vöðnu	vöðnu	vöðnu

Etymology 2

Noun

vaða f (genitive singular vöðu, nominative plural vöður)

1. shoal; school (of fish)

Declension

Declension of vaða (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	vaða	vaðan	vöður	vöðurnar
accusative	vöðu	vöðuna	vöður	vöðurnar
dative	vöðu	vöðunni	vöðum	vöðunum
genitive	vöðu	vöðunnar	vaða, vaðna	vaðanna, vaðnanna

Related terms

• vað
• vaðall

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *wadaną.

Verb

vaða (singular past indicative óð, plural past indicative óðu, past participle vaðit)

1. to wade through water, snow, smoke, fire
2. to rush

Conjugation

Conjugation of vaða — active (strong class 6)

infinitive	vaða
present participle	vaðandi
past participle	vaðinn
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	veð	óð		vaða	œða
2nd person singular	veðr	ótt		vaðir	œðir
3rd person singular	veðr	óð		vaði	œði
1st person plural	vǫðum	óðum		vaðim	œðim
2nd person plural	vaðið	óðuð		vaðið	œðið
3rd person plural	vaða	óðu		vaði	œði
imperative	present
2nd person singular	vað
1st person plural	vǫðum
2nd person plural	vaðið

Conjugation of vaða — mediopassive (strong class 6)

infinitive	vaðask
present participle	vaðandisk
past participle	vaðizk
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	vǫðumk	óðumk		vǫðumk	œðumk
2nd person singular	vezk	ózk		vaðisk	œðisk
3rd person singular	vezk	ózk		vaðisk	œðisk
1st person plural	vǫðumsk	óðumsk		vaðimsk	œðimsk
2nd person plural	vaðizk	óðuzk		vaðizk	œðizk
3rd person plural	vaðask	óðusk		vaðisk	œðisk
imperative	present
2nd person singular	vazk
1st person plural	vǫðumsk
2nd person plural	vaðizk

Descendants

• Icelandic: vaða
• Faroese: vaða
• Norwegian Nynorsk: vada, va
• Old Swedish: vaþa
  • Swedish: vada
• Old Danish: vade
  • Danish: vade
    • Norwegian Bokmål: vade

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “vaða”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive