utrącić

Old Polish

From u- +‎ trącić. First attested in 1420.

utrącić pf

(attested in Greater Poland) to hit or jostle hard, with force
- 1967 [1420], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kościańskie, volume III, number 836, Kościan:
  Jaco Jan... ne gąl *Vanczinczewego czloweka gwaltem y ne bil go ani policzcowal, any swlekal, any mv nogy vtrączil
  [Jako Jan... nie jął Więceńcewego człowieka gwałtem i nie bił go ani policzkował, ani swlekał, ani mu nogi utrącił]
(reflexive with się, attested in Greater Poland) to be hit hard
- 1977-1980 [c. 1470], urowska-Górowska Wanda, Kyas Vladimir, editors, Mamotrekty staropolskie‎^{[1], [2], [3]}, Lubin, page 134:
  Non inpinget nye wyasnye aut nye vtraczy syą (tunc ambulabis fiducialiter in via tua et pes tuus non impinget Prov 3, 23)
  [Non inpinget nie uwięźnie aut nie utrąci się (tunc ambulabis fiducialiter in via tua et pes tuus non impinget Prov 3, 23)]
to form, to shape
- Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[4], page 9:
  Gdysz ivsch v zyvoczye svyatą Anny plod ten vyelyebny […] czala podlvg przyrodzenya popelnylo, yze yvsch bylo vtrączono podlvg obraza czlovyeczego (cum... in effigiem hominis formatus foret)
  [Gdyż już w żywocie święte Anny płod ten wielebny […] ciała podług przyrodzenia popełniło, iże już było utrącono podług obraza człowieczego (cum... in effigiem hominis formatus foret)]

B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “utrącić, utrącić się czy utręcić, utręcić się”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

utrącić pf (imperfective utrącać)

(transitive) to hit off (to remove by hitting) [with instrumental ‘with what’]
(transitive) to knock out (to remove the possibility of promotion or out of a position)
Synonym: uwalić
(transitive) to reject a proposal
Synonym: uwalić
(transitive, obsolete) to damage by jostling
(transitive, obsolete) to kill
Synonym: zabić
(reflexive with się, Middle Polish) This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Conjugation of utrącić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		utrącić
future tense	1^st	utrącę			utrącimy
	2^nd	utrącisz			utrącicie
	3^rd	utrąci			utrącą
	impersonal	utrąci się
past tense	1^st	utrąciłem, -(e)m utrącił	utrąciłam, -(e)m utrąciła	utrąciłom, -(e)m utrąciło	utrąciliśmy, -(e)śmy utrącili	utrąciłyśmy, -(e)śmy utrąciły
	2^nd	utrąciłeś, -(e)ś utrącił	utrąciłaś, -(e)ś utrąciła	utrąciłoś, -(e)ś utrąciło	utrąciliście, -(e)ście utrącili	utrąciłyście, -(e)ście utrąciły
	3^rd	utrącił	utrąciła	utrąciło	utrącili	utrąciły
	impersonal	utrącono
conditional	1^st	utrąciłbym, bym utrącił	utrąciłabym, bym utrąciła	utrąciłobym, bym utrąciło	utrącilibyśmy, byśmy utrącili	utrąciłybyśmy, byśmy utrąciły
	2^nd	utrąciłbyś, byś utrącił	utrąciłabyś, byś utrąciła	utrąciłobyś, byś utrąciło	utrącilibyście, byście utrącili	utrąciłybyście, byście utrąciły
	3^rd	utrąciłby, by utrącił	utrąciłaby, by utrąciła	utrąciłoby, by utrąciło	utrąciliby, by utrącili	utrąciłyby, by utrąciły
	impersonal	utrącono by
imperative	1^st	niech utrącę			utrąćmy
	2^nd	utrąć			utrąćcie
	3^rd	niech utrąci			niech utrącą
passive adjectival participle		utrącony	utrącona	utrącone	utrąceni	utrącone
anterior adverbial participle		utrąciwszy
verbal noun		utrącenie

verbs