uprawnić

Polish

Etymology

From u- +‎ prawny +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /uˈprav.ɲit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -avɲit͡ɕ
• Syllabification: u‧praw‧nić

Verb

uprawnić pf (imperfective uprawniać)

1. (transitive) to authorize, to entitle

   Synonyms: upoważnić, upełnomocnić

Conjugation

Conjugation of uprawnić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		uprawnić
future tense	1st	uprawnię			uprawnimy
	2nd	uprawnisz			uprawnicie
	3rd	uprawni			uprawnią
	impersonal	uprawni się
past tense	1st	uprawniłem, -(e)m uprawnił	uprawniłam, -(e)m uprawniła	uprawniłom, -(e)m uprawniło	uprawniliśmy, -(e)śmy uprawnili	uprawniłyśmy, -(e)śmy uprawniły
	2nd	uprawniłeś, -(e)ś uprawnił	uprawniłaś, -(e)ś uprawniła	uprawniłoś, -(e)ś uprawniło	uprawniliście, -(e)ście uprawnili	uprawniłyście, -(e)ście uprawniły
	3rd	uprawnił	uprawniła	uprawniło	uprawnili	uprawniły
	impersonal	uprawniono
conditional	1st	uprawniłbym, bym uprawnił	uprawniłabym, bym uprawniła	uprawniłobym, bym uprawniło	uprawnilibyśmy, byśmy uprawnili	uprawniłybyśmy, byśmy uprawniły
	2nd	uprawniłbyś, byś uprawnił	uprawniłabyś, byś uprawniła	uprawniłobyś, byś uprawniło	uprawnilibyście, byście uprawnili	uprawniłybyście, byście uprawniły
	3rd	uprawniłby, by uprawnił	uprawniłaby, by uprawniła	uprawniłoby, by uprawniło	uprawniliby, by uprawnili	uprawniłyby, by uprawniły
	impersonal	uprawniono by
imperative	1st	niech uprawnię			uprawńmy
	2nd	uprawń			uprawńcie
	3rd	niech uprawni			niech uprawnią
passive adjectival participle		uprawniony	uprawniona	uprawnione	uprawnieni	uprawnione
anterior adverbial participle		uprawniwszy
verbal noun		uprawnienie

Further reading

• uprawnić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• uprawnić in Polish dictionaries at PWN