Jump to content

układaczka

From Wiktionary, the free dictionary
See also: układaczką

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From układacz +‎ -ka. First attested in 1873.[1]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /u.kwaˈdat͡ʂ.ka/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -at͡ʂka
  • Syllabification: u‧kła‧dacz‧ka

Noun

[edit]

układaczka f

  1. (colloquial) female equivalent of układacz (arranger) (one who lays something out)

Declension

[edit]
[edit]
adjectives
adverbs
nouns
verbs

References

[edit]
  1. ^ Franciszek Antoni Potocki (1873) Słownik polskiego i rossyjskiego języka : opracowany podług najnowszych i najlepszych źródeł. Cz. 2, Rossyjsko-polska[1] (in Polish), page 689

Further reading

[edit]