uitvouwen

Dutch

Etymology

From uit +‎ vouwen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: uit‧vou‧wen

Verb

uitvouwen

1. to spread out

Conjugation

Conjugation of uitvouwen (weak with strong past participle, separable)
infinitive	uitvouwen
past singular	vouwde uit
past participle	uitgevouwen
infinitive	uitvouwen
gerund	uitvouwen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	vouw uit	vouwde uit	uitvouw	uitvouwde
2nd person sing. (jij)	vouwt uit, vouw uit2	vouwde uit	uitvouwt	uitvouwde
2nd person sing. (u)	vouwt uit	vouwde uit	uitvouwt	uitvouwde
2nd person sing. (gij)	vouwt uit	vouwde uit	uitvouwt	uitvouwde
3rd person singular	vouwt uit	vouwde uit	uitvouwt	uitvouwde
plural	vouwen uit	vouwden uit	uitvouwen	uitvouwden
subjunctive sing.1	vouwe uit	vouwde uit	uitvouwe	uitvouwde
subjunctive plur.1	vouwen uit	vouwden uit	uitvouwen	uitvouwden
imperative sing.	vouw uit
imperative plur.1	vouwt uit
participles	uitvouwend	uitgevouwen
1) Archaic. 2) In case of inversion.