uitvinken
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]uitvinken
- to uncheck
Conjugation
[edit]| Conjugation of uitvinken (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitvinken | |||
| past singular | vinkte uit | |||
| past participle | uitgevinkt | |||
| infinitive | uitvinken | |||
| gerund | uitvinken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | vink uit | vinkte uit | uitvink | uitvinkte |
| 2nd person sing. (jij) | vinkt uit, vink uit2 | vinkte uit | uitvinkt | uitvinkte |
| 2nd person sing. (u) | vinkt uit | vinkte uit | uitvinkt | uitvinkte |
| 2nd person sing. (gij) | vinkt uit | vinkte uit | uitvinkt | uitvinkte |
| 3rd person singular | vinkt uit | vinkte uit | uitvinkt | uitvinkte |
| plural | vinken uit | vinkten uit | uitvinken | uitvinkten |
| subjunctive sing.1 | vinke uit | vinkte uit | uitvinke | uitvinkte |
| subjunctive plur.1 | vinken uit | vinkten uit | uitvinken | uitvinkten |
| imperative sing. | vink uit | |||
| imperative plur.1 | vinkt uit | |||
| participles | uitvinkend | uitgevinkt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||