uitvaardigen
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]uitvaardigen
- to promulgate
Conjugation
[edit]| Conjugation of uitvaardigen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitvaardigen | |||
| past singular | vaardigde uit | |||
| past participle | uitgevaardigd | |||
| infinitive | uitvaardigen | |||
| gerund | uitvaardigen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | vaardig uit | vaardigde uit | uitvaardig | uitvaardigde |
| 2nd person sing. (jij) | vaardigt uit, vaardig uit2 | vaardigde uit | uitvaardigt | uitvaardigde |
| 2nd person sing. (u) | vaardigt uit | vaardigde uit | uitvaardigt | uitvaardigde |
| 2nd person sing. (gij) | vaardigt uit | vaardigde uit | uitvaardigt | uitvaardigde |
| 3rd person singular | vaardigt uit | vaardigde uit | uitvaardigt | uitvaardigde |
| plural | vaardigen uit | vaardigden uit | uitvaardigen | uitvaardigden |
| subjunctive sing.1 | vaardige uit | vaardigde uit | uitvaardige | uitvaardigde |
| subjunctive plur.1 | vaardigen uit | vaardigden uit | uitvaardigen | uitvaardigden |
| imperative sing. | vaardig uit | |||
| imperative plur.1 | vaardigt uit | |||
| participles | uitvaardigend | uitgevaardigd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||