uitschieten

Dutch

Etymology

From uit +‎ schieten.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

uitschieten

1. to shoot out
2. to eject, to throw (out)
3. (especially of plants) to grow rapidly
4. (clothing) to take off quickly
5. (figuratively) to be extraordinary, to excel beyond the average

Conjugation

Conjugation of uitschieten (strong class 2a, separable)
infinitive	uitschieten
past singular	schoot uit
past participle	uitgeschoten
infinitive	uitschieten
gerund	uitschieten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	schiet uit	schoot uit	uitschiet	uitschoot
2nd person sing. (jij)	schiet uit	schoot uit	uitschiet	uitschoot
2nd person sing. (u)	schiet uit	schoot uit	uitschiet	uitschoot
2nd person sing. (gij)	schiet uit	schoot uit	uitschiet	uitschoot
3rd person singular	schiet uit	schoot uit	uitschiet	uitschoot
plural	schieten uit	schoten uit	uitschieten	uitschoten
subjunctive sing.1	schiete uit	schote uit	uitschiete	uitschote
subjunctive plur.1	schieten uit	schoten uit	uitschieten	uitschoten
imperative sing.	schiet uit
imperative plur.1	schiet uit
participles	uitschietend	uitgeschoten
1) Archaic.

Derived terms

• uitschieter