uitrazen
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From uit (“out”) + razen (“to rage”).
Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]uitrazen
Conjugation
[edit]| Conjugation of uitrazen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitrazen | |||
| past singular | raasde uit | |||
| past participle | uitgeraasd | |||
| infinitive | uitrazen | |||
| gerund | uitrazen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | raas uit | raasde uit | uitraas | uitraasde |
| 2nd person sing. (jij) | raast uit, raas uit2 | raasde uit | uitraast | uitraasde |
| 2nd person sing. (u) | raast uit | raasde uit | uitraast | uitraasde |
| 2nd person sing. (gij) | raast uit | raasde uit | uitraast | uitraasde |
| 3rd person singular | raast uit | raasde uit | uitraast | uitraasde |
| plural | razen uit | raasden uit | uitrazen | uitraasden |
| subjunctive sing.1 | raze uit | raasde uit | uitraze | uitraasde |
| subjunctive plur.1 | razen uit | raasden uit | uitrazen | uitraasden |
| imperative sing. | raas uit | |||
| imperative plur.1 | raast uit | |||
| participles | uitrazend | uitgeraasd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||