uitpoepen

Dutch

Etymology

Compound of uit +‎ poepen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌpu.pə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: uit‧poe‧pen

Verb

uitpoepen

1. to excrete (as excrement), to poop out

Conjugation

Conjugation of uitpoepen (weak, separable)
infinitive	uitpoepen
past singular	poepte uit
past participle	uitgepoept
infinitive	uitpoepen
gerund	uitpoepen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	poep uit	poepte uit	uitpoep	uitpoepte
2nd person sing. (jij)	poept uit, poep uit2	poepte uit	uitpoept	uitpoepte
2nd person sing. (u)	poept uit	poepte uit	uitpoept	uitpoepte
2nd person sing. (gij)	poept uit	poepte uit	uitpoept	uitpoepte
3rd person singular	poept uit	poepte uit	uitpoept	uitpoepte
plural	poepen uit	poepten uit	uitpoepen	uitpoepten
subjunctive sing.1	poepe uit	poepte uit	uitpoepe	uitpoepte
subjunctive plur.1	poepen uit	poepten uit	uitpoepen	uitpoepten
imperative sing.	poep uit
imperative plur.1	poept uit
participles	uitpoepend	uitgepoept
1) Archaic. 2) In case of inversion.