uitnemen

Dutch

Etymology

From uit +‎ nemen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

uitnemen

1. to remove, to take out

   Kun je de vuilnis uitnemen?

   Can you take out the trash?

Conjugation

Conjugation of uitnemen (strong class 4, separable)
infinitive	uitnemen
past singular	nam uit
past participle	uitgenomen
infinitive	uitnemen
gerund	uitnemen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	neem uit	nam uit	uitneem	uitnam
2nd person sing. (jij)	neemt uit, neem uit2	nam uit	uitneemt	uitnam
2nd person sing. (u)	neemt uit	nam uit	uitneemt	uitnam
2nd person sing. (gij)	neemt uit	naamt uit	uitneemt	uitnaamt
3rd person singular	neemt uit	nam uit	uitneemt	uitnam
plural	nemen uit	namen uit	uitnemen	uitnamen
subjunctive sing.1	neme uit	name uit	uitneme	uitname
subjunctive plur.1	nemen uit	namen uit	uitnemen	uitnamen
imperative sing.	neem uit
imperative plur.1	neemt uit
participles	uitnemend	uitgenomen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• uitneembaar

Descendants

• Afrikaans: uitneem
• Negerhollands: neem ut

Anagrams

• nemen uit