uitmunten
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From uit- + munten (“to protrude”), an obsolete verb of unclear origin (possibly from French monter). First attested in the 17th century.
Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]uitmunten
- to excel
- Synonyms: uitblinken, excelleren
Usage notes
[edit]- Rarely encountered in any form other than the present participle uitmuntend, although other verbal forms do occur.
Conjugation
[edit]| Conjugation of uitmunten (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitmunten | |||
| past singular | muntte uit | |||
| past participle | uitgemunt | |||
| infinitive | uitmunten | |||
| gerund | uitmunten n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | munt uit | muntte uit | uitmunt | uitmuntte |
| 2nd person sing. (jij) | munt uit | muntte uit | uitmunt | uitmuntte |
| 2nd person sing. (u) | munt uit | muntte uit | uitmunt | uitmuntte |
| 2nd person sing. (gij) | munt uit | muntte uit | uitmunt | uitmuntte |
| 3rd person singular | munt uit | muntte uit | uitmunt | uitmuntte |
| plural | munten uit | muntten uit | uitmunten | uitmuntten |
| subjunctive sing.1 | munte uit | muntte uit | uitmunte | uitmuntte |
| subjunctive plur.1 | munten uit | muntten uit | uitmunten | uitmuntten |
| imperative sing. | munt uit | |||
| imperative plur.1 | munt uit | |||
| participles | uitmuntend | uitgemunt | ||
| 1) Archaic. | ||||