uitgraven
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From uit + graven. Cognate with German ausgraben.
Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]uitgraven
- to excavate
Conjugation
[edit]| Conjugation of uitgraven (strong class 6, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitgraven | |||
| past singular | groef uit | |||
| past participle | uitgegraven | |||
| infinitive | uitgraven | |||
| gerund | uitgraven n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | graaf uit | groef uit | uitgraaf | uitgroef |
| 2nd person sing. (jij) | graaft uit, graaf uit2 | groef uit | uitgraaft | uitgroef |
| 2nd person sing. (u) | graaft uit | groef uit | uitgraaft | uitgroef |
| 2nd person sing. (gij) | graaft uit | groeft uit | uitgraaft | uitgroeft |
| 3rd person singular | graaft uit | groef uit | uitgraaft | uitgroef |
| plural | graven uit | groeven uit | uitgraven | uitgroeven |
| subjunctive sing.1 | grave uit | groeve uit | uitgrave | uitgroeve |
| subjunctive plur.1 | graven uit | groeven uit | uitgraven | uitgroeven |
| imperative sing. | graaf uit | |||
| imperative plur.1 | graaft uit | |||
| participles | uitgravend | uitgegraven | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||