uiteenzetten
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]uiteenzetten
- (transitive) to expound
Conjugation
[edit]| Conjugation of uiteenzetten (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uiteenzetten | |||
| past singular | zette uiteen | |||
| past participle | uiteengezet | |||
| infinitive | uiteenzetten | |||
| gerund | uiteenzetten n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | zet uiteen | zette uiteen | uiteenzet | uiteenzette |
| 2nd person sing. (jij) | zet uiteen | zette uiteen | uiteenzet | uiteenzette |
| 2nd person sing. (u) | zet uiteen | zette uiteen | uiteenzet | uiteenzette |
| 2nd person sing. (gij) | zet uiteen | zette uiteen | uiteenzet | uiteenzette |
| 3rd person singular | zet uiteen | zette uiteen | uiteenzet | uiteenzette |
| plural | zetten uiteen | zetten uiteen | uiteenzetten | uiteenzetten |
| subjunctive sing.1 | zette uiteen | zette uiteen | uiteenzette | uiteenzette |
| subjunctive plur.1 | zetten uiteen | zetten uiteen | uiteenzetten | uiteenzetten |
| imperative sing. | zet uiteen | |||
| imperative plur.1 | zet uiteen | |||
| participles | uiteenzettend | uiteengezet | ||
| 1) Archaic. | ||||