tutulmuş

Turkish

Etymology

From tut- (“to hold, to grasp, to seize”) +‎ -ul (“passive suffix”) +‎ -muş (“participle suffix”).

Pronunciation

• IPA^(key): /tu.tuɫˈmuʃ/
• Hyphenation: tu‧tul‧muş

Adjective

tutulmuş

1. (of a joint like neck, waist etc.) stiff, seized up

   Synonym: tutuk

2. captured, seized

Declension

Predicative forms of tutulmuş

present tense
	positive declarative	positive interrogative
ben (I am)	tutulmuşum	tutulmuş muyum?
sen (you are)	tutulmuşsun	tutulmuş musun?
o (he/she/it is)	tutulmuş / tutulmuştur	tutulmuş mu?
biz (we are)	tutulmuşuz	tutulmuş muyuz?
siz (you are)	tutulmuşsunuz	tutulmuş musunuz?
onlar (they are)	tutulmuş(lar)	tutulmuş(lar) mı?
past tense
	positive declarative	positive interrogative
ben (I was)	tutulmuştum	tutulmuş muydum?
sen (you were)	tutulmuştun	tutulmuş muydun?
o (he/she/it was)	tutulmuştu	tutulmuş muydu?
biz (we were)	tutulmuştuk	tutulmuş muyduk?
siz (you were)	tutulmuştunuz	tutulmuş muydunuz?
onlar (they were)	tutulmuştular	tutulmuş muydular?
indirect past
	positive declarative	positive interrogative
ben (I was)	tutulmuşmuşum	tutulmuş muymuşum?
sen (you were)	tutulmuşmuşsun	tutulmuş muymuşsun?
o (he/she/it was)	tutulmuşmuş	tutulmuş muymuş?
biz (we were)	tutulmuşmuşuz	tutulmuş muymuşuz?
siz (you were)	tutulmuşmuşsunuz	tutulmuş muymuşsunuz?
onlar (they were)	tutulmuşmuşlar	tutulmuş muymuşlar?
conditional
	positive declarative	positive interrogative
ben (if I)	tutulmuşsam	tutulmuş muysam?
sen (if you)	tutulmuşsan	tutulmuş muysan?
o (if he/she/it)	tutulmuşsa	tutulmuş muysa?
biz (if we)	tutulmuşsak	tutulmuş muysak?
siz (if you)	tutulmuşsanız	tutulmuş muysanız?
onlar (if they)	tutulmuşsalar	tutulmuş muysalar?

For negative forms, use the appropriate form of değil.

Related terms

• tutku
• tutkun
• tutucu
• tutuklamak
• tutuklu
• tutulmak

Further reading

• “tutulmuş”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Çağbayır, Yaşar (2007) “tutulmuş”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 4926