tuinen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtœy̯.nə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: tui‧nen
• Rhymes: -œy̯nən

Etymology 1

From tuin +‎ -en.

Verb

tuinen

1. (intransitive, uncommon) to practice agriculture or horticulture
   • 1908, N. Adriani, “De zending in Midden-Celebes”, in Onze Eeuw, vol. 8, issue 3, 392:

     Dit is noodig, omdat men meestal op berghellingen tuint.

     (please add an English translation of this quotation)

   • 2016, Carina van Leeuwen, nachtvlinder, A.W. Bruna Uitgevers.

     ‘Is er iemand aangehouden?’ ‘Een oude tuinder. Hij wist niet wat er in zijn kas gebeurde en hij verhuurde een schuur die hij niet meer gebruikte. Naïef misschien, maar die ouwe was allang blij dat hij weer wat inkomen had. Hij tuint niet meer. Heet dat zo? Tuinen? Of telen?’ ‘Tuinen of telen, wat maakt het uit? Hij is er in elk geval in getuind.’

     (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

Conjugation of tuinen (weak)
infinitive	tuinen
past singular	tuinde
past participle	getuind
infinitive	tuinen
gerund	tuinen n
	present tense	past tense
1st person singular	tuin	tuinde
2nd person sing. (jij)	tuint, tuin2	tuinde
2nd person sing. (u)	tuint	tuinde
2nd person sing. (gij)	tuint	tuinde
3rd person singular	tuint	tuinde
plural	tuinen	tuinden
subjunctive sing.1	tuine	tuinde
subjunctive plur.1	tuinen	tuinden
imperative sing.	tuin
imperative plur.1	tuint
participles	tuinend	getuind
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• telen

See also

• tuinieren

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

tuinen

1. plural of tuin