toewenden

Dutch

Etymology

Compound of toe +‎ wenden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtuˌʋɛn.də(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: toe‧wen‧den

Verb

toewenden

1. (transitive, reflexive) to turn to (to turn, to go to or to address)

Conjugation

Conjugation of toewenden (weak, separable)
infinitive	toewenden
past singular	wendde toe
past participle	toegewend
infinitive	toewenden
gerund	toewenden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	wend toe	wendde toe	toewend	toewendde
2nd person sing. (jij)	wendt toe, wend toe2	wendde toe	toewendt	toewendde
2nd person sing. (u)	wendt toe	wendde toe	toewendt	toewendde
2nd person sing. (gij)	wendt toe	wendde toe	toewendt	toewendde
3rd person singular	wendt toe	wendde toe	toewendt	toewendde
plural	wenden toe	wendden toe	toewenden	toewendden
subjunctive sing.1	wende toe	wendde toe	toewende	toewendde
subjunctive plur.1	wenden toe	wendden toe	toewenden	toewendden
imperative sing.	wend toe
imperative plur.1	wendt toe
participles	toewendend	toegewend
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• toewending