toetsen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtut.sən/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -utsən

Etymology 1

Borrowed from Middle French toucher. Doublet of toucheren.

Verb

toetsen

1. (transitive) to put to the test, to examine, assess
2. (transitive, by extension) to try, attempt

Conjugation

Conjugation of toetsen (weak)
infinitive	toetsen
past singular	toetste
past participle	getoetst
infinitive	toetsen
gerund	toetsen n
	present tense	past tense
1st person singular	toets	toetste
2nd person sing. (jij)	toetst, toets2	toetste
2nd person sing. (u)	toetst	toetste
2nd person sing. (gij)	toetst	toetste
3rd person singular	toetst	toetste
plural	toetsen	toetsten
subjunctive sing.1	toetse	toetste
subjunctive plur.1	toetsen	toetsten
imperative sing.	toets
imperative plur.1	toetst
participles	toetsend	getoetst
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• toetsing

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

toetsen

1. plural of toets