terugschrikken

Dutch

Etymology

From terug (“back”) +‎ schrikken (“to frighten”).

Pronunciation

• IPA^(key): /təˈrʏxsxrɪkə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

terugschrikken

1. shrink/shy away from, afraid of doing/using

   Zij schrikken er niet voor terug geweld te gebruiken!

   Van mensen te intimideren schrok hij niet terug!

Conjugation

• Can be inflected as a strong or a weak verb

Conjugation of terugschrikken (strong class 3a, separable)
infinitive	terugschrikken
past singular	schrok terug
past participle	teruggeschrokken
infinitive	terugschrikken
gerund	terugschrikken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	schrik terug	schrok terug	terugschrik	terugschrok
2nd person sing. (jij)	schrikt terug, schrik terug2	schrok terug	terugschrikt	terugschrok
2nd person sing. (u)	schrikt terug	schrok terug	terugschrikt	terugschrok
2nd person sing. (gij)	schrikt terug	schrokt terug	terugschrikt	terugschrokt
3rd person singular	schrikt terug	schrok terug	terugschrikt	terugschrok
plural	schrikken terug	schrokken terug	terugschrikken	terugschrokken
subjunctive sing.1	schrikke terug	schrokke terug	terugschrikke	terugschrokke
subjunctive plur.1	schrikken terug	schrokken terug	terugschrikken	terugschrokken
imperative sing.	schrik terug
imperative plur.1	schrikt terug
participles	terugschrikkend	teruggeschrokken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Conjugation of terugschrikken (weak, separable)
infinitive	terugschrikken
past singular	schrikte terug
past participle	teruggeschrikt
infinitive	terugschrikken
gerund	terugschrikken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	schrik terug	schrikte terug	terugschrik	terugschrikte
2nd person sing. (jij)	schrikt terug, schrik terug2	schrikte terug	terugschrikt	terugschrikte
2nd person sing. (u)	schrikt terug	schrikte terug	terugschrikt	terugschrikte
2nd person sing. (gij)	schrikt terug	schrikte terug	terugschrikt	terugschrikte
3rd person singular	schrikt terug	schrikte terug	terugschrikt	terugschrikte
plural	schrikken terug	schrikten terug	terugschrikken	terugschrikten
subjunctive sing.1	schrikke terug	schrikte terug	terugschrikke	terugschrikte
subjunctive plur.1	schrikken terug	schrikten terug	terugschrikken	terugschrikten
imperative sing.	schrik terug
imperative plur.1	schrikt terug
participles	terugschrikkend	teruggeschrikt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• terugdeinzen

References

• [1]