terugbetalen

Dutch

Etymology

From terug +‎ betalen.

Pronunciation

• IPA^(key): /təˈrʏx.bəˌtaː.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: te‧rug‧be‧ta‧len

Verb

terugbetalen

1. (transitive) to repay, refund a sum
2. (intransitive) to return the difference between the sum due by another and the larger sum he initially paid

Conjugation

Conjugation of terugbetalen (weak, separable)
infinitive	terugbetalen
past singular	betaalde terug
past participle	teruggebetaald
infinitive	terugbetalen
gerund	terugbetalen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	betaal terug	betaalde terug	terugbetaal	terugbetaalde
2nd person sing. (jij)	betaalt terug, betaal terug2	betaalde terug	terugbetaalt	terugbetaalde
2nd person sing. (u)	betaalt terug	betaalde terug	terugbetaalt	terugbetaalde
2nd person sing. (gij)	betaalt terug	betaalde terug	terugbetaalt	terugbetaalde
3rd person singular	betaalt terug	betaalde terug	terugbetaalt	terugbetaalde
plural	betalen terug	betaalden terug	terugbetalen	terugbetaalden
subjunctive sing.1	betale terug	betaalde terug	terugbetale	terugbetaalde
subjunctive plur.1	betalen terug	betaalden terug	terugbetalen	terugbetaalden
imperative sing.	betaal terug
imperative plur.1	betaalt terug
participles	terugbetalend	teruggebetaald
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• terugbetaling