tegenkomen
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]tegenkomen
- to encounter
Conjugation
[edit]| Conjugation of tegenkomen (strong class 4, irregular, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | tegenkomen | |||
| past singular | kwam tegen | |||
| past participle | tegengekomen | |||
| infinitive | tegenkomen | |||
| gerund | tegenkomen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | kom tegen | kwam tegen | tegenkom | tegenkwam |
| 2nd person sing. (jij) | komt tegen, kom tegen2 | kwam tegen | tegenkomt | tegenkwam |
| 2nd person sing. (u) | komt tegen | kwam tegen | tegenkomt | tegenkwam |
| 2nd person sing. (gij) | komt tegen | kwaamt tegen | tegenkomt | tegenkwaamt |
| 3rd person singular | komt tegen | kwam tegen | tegenkomt | tegenkwam |
| plural | komen tegen | kwamen tegen | tegenkomen | tegenkwamen |
| subjunctive sing.1 | kome tegen | kwame tegen | tegenkome | tegenkwame |
| subjunctive plur.1 | komen tegen | kwamen tegen | tegenkomen | tegenkwamen |
| imperative sing. | kom tegen | |||
| imperative plur.1 | komt tegen | |||
| participles | tegenkomend | tegengekomen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||