szczęśliwiec

Polish

Etymology

From szczęśliwy +‎ -ec.

Pronunciation

• IPA^(key): /ʂt͡ʂɛw̃ɕˈli.vjɛt͡s/, /ʂt͡ʂɛɲɕˈli.vjɛt͡s/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ivjɛt͡s
• Syllabification: szczęś‧li‧wiec

Noun

szczęśliwiec m pers

1. lucky person, fortunate person

   Synonyms: szczęściarz, farciarz

Declension

Declension of szczęśliwiec

	singular	plural
nominative	szczęśliwiec	szczęśliwcy/szczęśliwce (deprecative)
genitive	szczęśliwca	szczęśliwców
dative	szczęśliwcowi	szczęśliwcom
accusative	szczęśliwca	szczęśliwców
instrumental	szczęśliwcem	szczęśliwcami
locative	szczęśliwcu	szczęśliwcach
vocative	szczęśliwcze	szczęśliwcy

Related terms

adjectives

• szczęsny
• szczęśliwy

 

adverbs

• na szczęście
• szczęśliwie
• szczęśnie

 

interjection

• szczęść Boże

 

nouns

• szczęściara
• szczęściarz
• szczęście
• szczęśliwość

 

verbs

• poszczęścić
• szczęścić

 

Further reading

• szczęśliwiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• szczęśliwiec in Polish dictionaries at PWN