syrgja

Faroese

Verb

syrgja (third person singular past indicative syrgdi, third person plural past indicative syrgt, supine syrgt)

to sorrow, to mourn

Conjugation

Conjugation of *syrgja* (group v-10)
	present	past
infinitive	syrgja
supine	syrgt

first singular	syrgi	syrgdi
second singular	syrgir	syrgdi
third singular	syrgir	syrgdi
plural	syrgja	syrgdu

participle (a7)¹	syrgjandi	syrgdur

	imperative
singular	syrg!
plural	syrgið!

¹Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse syrgja, from Proto-Germanic *surgāną.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈsɪrca/
Rhymes: -ɪrca

Verb

syrgja (weak verb, third-person singular past indicative syrgði, supine syrgt)

to mourn, to grieve [with accusative]

Conjugation

syrgja — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að syrgja
supine (sagnbót)		syrgt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		syrgjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég syrgi	við syrgjum	present (nútíð)	ég syrgi	við syrgjum
	þú syrgir	þið syrgið		þú syrgir	þið syrgið
	hann, hún, það syrgir	þeir, þær, þau syrgja		hann, hún, það syrgi	þeir, þær, þau syrgi

past (þátíð)	ég syrgði	við syrgðum	past (þátíð)	ég syrgði	við syrgðum
	þú syrgðir	þið syrgðuð		þú syrgðir	þið syrgðuð
	hann, hún, það syrgði	þeir, þær, þau syrgðu		hann, hún, það syrgði	þeir, þær, þau syrgðu

imperative (boðháttur)	syrg (þú)	syrgið (þið)
	syrgðu	syrgiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

syrgður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	syrgður	syrgð	syrgt	syrgðir	syrgðar	syrgð
accusative (þolfall)	syrgðan	syrgða	syrgt	syrgða	syrgðar	syrgð
dative (þágufall)	syrgðum	syrgðri	syrgðu	syrgðum	syrgðum	syrgðum
genitive (eignarfall)	syrgðs	syrgðrar	syrgðs	syrgðra	syrgðra	syrgðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	syrgði	syrgða	syrgða	syrgðu	syrgðu	syrgðu
accusative (þolfall)	syrgða	syrgðu	syrgða	syrgðu	syrgðu	syrgðu
dative (þágufall)	syrgða	syrgðu	syrgða	syrgðu	syrgðu	syrgðu
genitive (eignarfall)	syrgða	syrgðu	syrgða	syrgðu	syrgðu	syrgðu

Related terms

sorg (“sorrow, grief”)

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Etymology

From Old Norse syrgja.

Pronunciation

IPA^(key): /²sʏr.jɑ/

Verb

syrgja (present tense syrgjer, past tense syrgde, past participle syrgt/syrgd, passive infinitive syrgjast, present participle syrgjande, imperative syrg)

to grieve, mourn, lament
to care for, take care of, look after
Mora syrgjer for borna sine.
The mother takes care of her children.

Derived terms

References

“syrgja” in The Nynorsk Dictionary.