synja

Icelandic

Etymology

From Old Norse synja, from Proto-Germanic *sunjōną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsɪnja/

  Rhymes: -ɪnja

Verb

synja (weak verb, third-person singular past indicative synjaði, supine synjað)

1. to refuse

   Synonyms: neita, afsegja, aftaka, hafna

Conjugation

synja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að synja
supine (sagnbót)		synjað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		synjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég synja	við synjum	present (nútíð)	ég syni	við synjum
	þú synjar	þið synið		þú synir	þið synið
	hann, hún, það synjar	þeir, þær, þau synja		hann, hún, það syni	þeir, þær, þau syni
past (þátíð)	ég synjaði	við synjuðum	past (þátíð)	ég synjaði	við synjuðum
	þú synjaðir	þið synjuðuð		þú synjaðir	þið synjuðuð
	hann, hún, það synjaði	þeir, þær, þau synjuðu		hann, hún, það synjaði	þeir, þær, þau synjuðu
imperative (boðháttur)	synja (þú)	synið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	synjaðu	syniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

synjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að synjast
supine (sagnbót)		synjast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		synjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég synjast	við synjumst	present (nútíð)	ég synist	við synjumst
	þú synjast	þið synist		þú synist	þið synist
	hann, hún, það synjast	þeir, þær, þau synjast		hann, hún, það synist	þeir, þær, þau synist
past (þátíð)	ég synjaðist	við synjuðumst	past (þátíð)	ég synjaðist	við synjuðumst
	þú synjaðist	þið synjuðust		þú synjaðist	þið synjuðust
	hann, hún, það synjaðist	þeir, þær, þau synjuðust		hann, hún, það synjaðist	þeir, þær, þau synjuðust
imperative (boðháttur)	synjast (þú)	synist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	synjastu	synisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

synjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	synjaður	synjuð	synjað		synjaðir	synjaðar	synjuð
accusative (þolfall)	synjaðan	synjaða	synjað		synjaða	synjaðar	synjuð
dative (þágufall)	synjuðum	synjaðri	synjuðu		synjuðum	synjuðum	synjuðum
genitive (eignarfall)	synjaðs	synjaðrar	synjaðs		synjaðra	synjaðra	synjaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	synjaði	synjaða	synjaða		synjuðu	synjuðu	synjuðu
accusative (þolfall)	synjaða	synjuðu	synjaða		synjuðu	synjuðu	synjuðu
dative (þágufall)	synjaða	synjuðu	synjaða		synjuðu	synjuðu	synjuðu
genitive (eignarfall)	synjaða	synjuðu	synjaða		synjuðu	synjuðu	synjuðu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *sunjōną.

Verb

synja

1. to deny

   sannaði annarr, en annarr synjaði

   one confessed, but the other denied

2. to deny [with genitive ‘a charge’]
3. to refuse, deny [with dative ‘someone’ and genitive ‘something’]

   Hana elskuðu margir ok hon synjaði fám síns vilja

   Many loved her, and she denied few their will

Conjugation

Conjugation of synja — active (weak class 2)

infinitive	synja
present participle	synjandi
past participle	synjaðr
indicative	present	past
1st-person singular	synja	synjaða
2nd-person singular	synjar	synjaðir
3rd-person singular	synjar	synjaði
1st-person plural	synjum	synjuðum
2nd-person plural	synið	synjuðuð
3rd-person plural	synja	synjuðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	synja	synjaða
2nd-person singular	synir	synjaðir
3rd-person singular	synir	synjaði
1st-person plural	synim	synjaðim
2nd-person plural	synið	synjaðið
3rd-person plural	syni	synjaði
imperative	present
2nd-person singular	synja
1st-person plural	synjum
2nd-person plural	synið

Conjugation of synja — mediopassive (weak class 2)

infinitive	synjask
present participle	synjandisk
past participle	synjazk
indicative	present	past
1st-person singular	synjumk	synjuðumk
2nd-person singular	synjask	synjaðisk
3rd-person singular	synjask	synjaðisk
1st-person plural	synjumsk	synjuðumsk
2nd-person plural	synizk	synjuðuzk
3rd-person plural	synjask	synjuðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	synjumk	synjuðumk
2nd-person singular	synisk	synjaðisk
3rd-person singular	synisk	synjaðisk
1st-person plural	synimsk	synjaðimsk
2nd-person plural	synizk	synjaðizk
3rd-person plural	synisk	synjaðisk
imperative	present
2nd-person singular	synjask
1st-person plural	synjumsk
2nd-person plural	synizk

Related terms

• syn f

Descendants

• Icelandic: synja

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “synja”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive