synja

Icelandic

synja (weak verb, third-person singular past indicative synjaði, supine synjað)

*synja* – active voice (*germynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að synja
supine sagnbót		synjað
present participle lýsingarháttur nútíðar		synjandi

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	synja	synjaði	syni	synjaði
	þú	synjar	synjaðir	synir	synjaðir
	hann, hún, það	synjar	synjaði	syni	synjaði
plural	við	synjum	synjuðum	synjum	synjuðum
	þið	synið	synjuðuð	synið	synjuðuð
	þeir, þær, þau	synja	synjuðu	syni	synjuðu

		imperative boðháttur
singular	þú	synja (þú), synjaðu
plural	þið	synið (þið), syniði¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

*synjast* – mediopassive voice (*miðmynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að synjast
supine sagnbót		synjast
present participle lýsingarháttur nútíðar		synjandist (rare; see appendix)

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	synjast	synjaðist	synist	synjaðist
	þú	synjast	synjaðist	synist	synjaðist
	hann, hún, það	synjast	synjaðist	synist	synjaðist
plural	við	synjumst	synjuðumst	synjumst	synjuðumst
	þið	synist	synjuðust	synist	synjuðust
	þeir, þær, þau	synjast	synjuðust	synist	synjuðust

		imperative boðháttur
singular	þú	synjast (þú), synjastu
plural	þið	synist (þið), synisti¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

*synjaður* — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	synjaður	synjuð	synjað	synjaðir	synjaðar	synjuð
accusative (þolfall)	synjaðan	synjaða	synjað	synjaða	synjaðar	synjuð
dative (þágufall)	synjuðum	synjaðri	synjuðu	synjuðum	synjuðum	synjuðum
genitive (eignarfall)	synjaðs	synjaðrar	synjaðs	synjaðra	synjaðra	synjaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	synjaði	synjaða	synjaða	synjuðu	synjuðu	synjuðu
accusative (þolfall)	synjaða	synjuðu	synjaða	synjuðu	synjuðu	synjuðu
dative (þágufall)	synjaða	synjuðu	synjaða	synjuðu	synjuðu	synjuðu
genitive (eignarfall)	synjaða	synjuðu	synjaða	synjuðu	synjuðu	synjuðu

synja

to deny
sannaði annarr, en annarr synjaði
one confessed, but the other denied
to deny [with genitive ‘a charge’]
to refuse, deny [with dative ‘someone’ and genitive ‘something’]
Hana elskuðu margir ok hon synjaði fám síns vilja
Many loved her, and she denied few their will