sturta

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstʏr̥ta/

  Rhymes: -ʏr̥ta

Etymology 1

Borrowed from Danish styrte, from Middle Low German storten, from Old Saxon *sturtian, from Proto-West Germanic *sturtijan.

Verb

sturta (weak verb, third-person singular past indicative sturtaði, supine sturtað)

1. to pour down

   Synonym: hella

Conjugation

sturta – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að sturta
supine sagnbót		sturtað
present participle lýsingarháttur nútíðar		sturtandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	sturta	sturtaði		sturti	sturtaði
	þú	sturtar	sturtaðir		sturtir	sturtaðir
	hann, hún, það	sturtar	sturtaði		sturti	sturtaði
plural	við	sturtum	sturtuðum		sturtum	sturtuðum
	þið	sturtið	sturtuðuð		sturtið	sturtuðuð
	þeir, þær, þau	sturta	sturtuðu		sturti	sturtuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	sturta (þú), sturtaðu
plural	þið	sturtið (þið), sturtiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sturtast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að sturtast
supine sagnbót		sturtast
present participle lýsingarháttur nútíðar		sturtandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	sturtast	sturtaðist		sturtist	sturtaðist
	þú	sturtast	sturtaðist		sturtist	sturtaðist
	hann, hún, það	sturtast	sturtaðist		sturtist	sturtaðist
plural	við	sturtumst	sturtuðumst		sturtumst	sturtuðumst
	þið	sturtist	sturtuðust		sturtist	sturtuðust
	þeir, þær, þau	sturtast	sturtuðust		sturtist	sturtuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	sturtast (þú), sturtastu
plural	þið	sturtist (þið), sturtisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sturtaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sturtaður	sturtuð	sturtað	sturtaðir	sturtaðar	sturtuð
accusative (þolfall)	sturtaðan	sturtaða	sturtað	sturtaða	sturtaðar	sturtuð
dative (þágufall)	sturtuðum	sturtaðri	sturtuðu	sturtuðum	sturtuðum	sturtuðum
genitive (eignarfall)	sturtaðs	sturtaðrar	sturtaðs	sturtaðra	sturtaðra	sturtaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sturtaði	sturtaða	sturtaða	sturtuðu	sturtuðu	sturtuðu
accusative (þolfall)	sturtaða	sturtuðu	sturtaða	sturtuðu	sturtuðu	sturtuðu
dative (þágufall)	sturtaða	sturtuðu	sturtaða	sturtuðu	sturtuðu	sturtuðu
genitive (eignarfall)	sturtaða	sturtuðu	sturtaða	sturtuðu	sturtuðu	sturtuðu

Derived terms

• sturta niður (“to flush the toilet”)
• sturta í sig (“to drink alcohol very quickly”)

See also

• skenkja

Etymology 2

Deverbal from the "pour down" sense of Etymology 1.

Noun

sturta f (genitive singular sturtu, nominative plural sturtur)

1. a shower (bathing device)

   Synonym: steypibað (uncommon)

   að fara í sturtu ― to take a shower

Declension

Declension of sturta (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	sturta	sturtan	sturtur	sturturnar
accusative	sturtu	sturtuna	sturtur	sturturnar
dative	sturtu	sturtunni	sturtum	sturtunum
genitive	sturtu	sturtunnar	sturta, sturtna	sturtanna, sturtnanna