strupieć

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstru.pjɛt͡ɕ/
• Rhymes: -upjɛt͡ɕ
• Syllabification: stru‧pieć

Etymology 1

From strup +‎ -eć.

Verb

strupieć impf (perfective zastrupieć)

1. (intransitive, colloquial) to scab (to become covered by a scab or scabs)

Conjugation

Conjugation of strupieć impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		strupieć
present tense	1st	strupieję			strupiejemy
	2nd	strupiejesz			strupiejecie
	3rd	strupieje			strupieją
	impersonal	strupieje się
past tense	1st	strupiałem, -(e)m strupiał	strupiałam, -(e)m strupiała	strupiałom, -(e)m strupiało	strupieliśmy, -(e)śmy strupieli	strupiałyśmy, -(e)śmy strupiały
	2nd	strupiałeś, -(e)ś strupiał	strupiałaś, -(e)ś strupiała	strupiałoś, -(e)ś strupiało	strupieliście, -(e)ście strupieli	strupiałyście, -(e)ście strupiały
	3rd	strupiał	strupiała	strupiało	strupieli	strupiały
	impersonal	strupiano
future tense	1st	będę strupiał, będę strupieć	będę strupiała, będę strupieć	będę strupiało, będę strupieć	będziemy strupieli, będziemy strupieć	będziemy strupiały, będziemy strupieć
	2nd	będziesz strupiał, będziesz strupieć	będziesz strupiała, będziesz strupieć	będziesz strupiało, będziesz strupieć	będziecie strupieli, będziecie strupieć	będziecie strupiały, będziecie strupieć
	3rd	będzie strupiał, będzie strupieć	będzie strupiała, będzie strupieć	będzie strupiało, będzie strupieć	będą strupieli, będą strupieć	będą strupiały, będą strupieć
	impersonal	będzie strupieć się
conditional	1st	strupiałbym, bym strupiał	strupiałabym, bym strupiała	strupiałobym, bym strupiało	strupielibyśmy, byśmy strupieli	strupiałybyśmy, byśmy strupiały
	2nd	strupiałbyś, byś strupiał	strupiałabyś, byś strupiała	strupiałobyś, byś strupiało	strupielibyście, byście strupieli	strupiałybyście, byście strupiały
	3rd	strupiałby, by strupiał	strupiałaby, by strupiała	strupiałoby, by strupiało	strupieliby, by strupieli	strupiałyby, by strupiały
	impersonal	strupiano by
imperative	1st	niech strupieję			strupiejmy
	2nd	strupiej			strupiejcie
	3rd	niech strupieje			niech strupieją
active adjectival participle		strupiejący	strupiejąca	strupiejące	strupiejący	strupiejące
contemporary adverbial participle		strupiejąc
verbal noun		strupienie

Related terms

nouns

• strupek
• strupień

 

Etymology 2

From s- +‎ trupieć.

Verb

strupieć pf (imperfective trupieć)

1. (intransitive) to deaden, to mortify, to necrotize

   Synonyms: zamrzeć, zmartwieć

Conjugation

Conjugation of strupieć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		strupieć
future tense	1st	strupieję			strupiejemy
	2nd	strupiejesz			strupiejecie
	3rd	strupieje			strupieją
	impersonal	strupieje się
past tense	1st	strupiałem, -(e)m strupiał	strupiałam, -(e)m strupiała	strupiałom, -(e)m strupiało	strupieliśmy, -(e)śmy strupieli	strupiałyśmy, -(e)śmy strupiały
	2nd	strupiałeś, -(e)ś strupiał	strupiałaś, -(e)ś strupiała	strupiałoś, -(e)ś strupiało	strupieliście, -(e)ście strupieli	strupiałyście, -(e)ście strupiały
	3rd	strupiał	strupiała	strupiało	strupieli	strupiały
	impersonal	strupiano
conditional	1st	strupiałbym, bym strupiał	strupiałabym, bym strupiała	strupiałobym, bym strupiało	strupielibyśmy, byśmy strupieli	strupiałybyśmy, byśmy strupiały
	2nd	strupiałbyś, byś strupiał	strupiałabyś, byś strupiała	strupiałobyś, byś strupiało	strupielibyście, byście strupieli	strupiałybyście, byście strupiały
	3rd	strupiałby, by strupiał	strupiałaby, by strupiała	strupiałoby, by strupiało	strupieliby, by strupieli	strupiałyby, by strupiały
	impersonal	strupiano by
imperative	1st	niech strupieję			strupiejmy
	2nd	strupiej			strupiejcie
	3rd	niech strupieje			niech strupieją
anterior adverbial participle		strupiawszy
verbal noun		strupienie

Related terms

adjective

• strupieszały

 

nouns

• strupieszałość
• truposz

 

verbs

• trupieszeć impf, strupieszeć pf

 

Further reading

• strupieć in Polish dictionaries at PWN