strupieć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Pronunciation

[edit]

Etymology 1

[edit]

From strup +‎ -eć.

Verb

[edit]

strupieć impf (perfective zastrupieć)

  1. (intransitive, colloquial) to scab (to become covered by a scab or scabs)
Conjugation
[edit]
Conjugation of strupieć impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive strupieć
present tense 1st strupieję strupiejemy
2nd strupiejesz strupiejecie
3rd strupieje strupieją
impersonal strupieje się
past tense 1st strupiałem,
-(e)m strupiał
strupiałam,
-(e)m strupiała
strupiałom,
-(e)m strupiało
strupieliśmy,
-(e)śmy strupieli
strupiałyśmy,
-(e)śmy strupiały
2nd strupiałeś,
-(e)ś strupiał
strupiałaś,
-(e)ś strupiała
strupiałoś,
-(e)ś strupiało
strupieliście,
-(e)ście strupieli
strupiałyście,
-(e)ście strupiały
3rd strupiał strupiała strupiało strupieli strupiały
impersonal strupiano
future tense 1st będę strupiał,
będę strupieć
będę strupiała,
będę strupieć
będę strupiało,
będę strupieć
będziemy strupieli,
będziemy strupieć
będziemy strupiały,
będziemy strupieć
2nd będziesz strupiał,
będziesz strupieć
będziesz strupiała,
będziesz strupieć
będziesz strupiało,
będziesz strupieć
będziecie strupieli,
będziecie strupieć
będziecie strupiały,
będziecie strupieć
3rd będzie strupiał,
będzie strupieć
będzie strupiała,
będzie strupieć
będzie strupiało,
będzie strupieć
będą strupieli,
będą strupieć
będą strupiały,
będą strupieć
impersonal będzie strupieć się
conditional 1st strupiałbym,
bym strupiał
strupiałabym,
bym strupiała
strupiałobym,
bym strupiało
strupielibyśmy,
byśmy strupieli
strupiałybyśmy,
byśmy strupiały
2nd strupiałbyś,
byś strupiał
strupiałabyś,
byś strupiała
strupiałobyś,
byś strupiało
strupielibyście,
byście strupieli
strupiałybyście,
byście strupiały
3rd strupiałby,
by strupiał
strupiałaby,
by strupiała
strupiałoby,
by strupiało
strupieliby,
by strupieli
strupiałyby,
by strupiały
impersonal strupiano by
imperative 1st niech strupieję strupiejmy
2nd strupiej strupiejcie
3rd niech strupieje niech strupieją
active adjectival participle strupiejący strupiejąca strupiejące strupiejący strupiejące
contemporary adverbial participle strupiejąc
verbal noun strupienie
[edit]
nouns

Etymology 2

[edit]

From s- +‎ trupieć.

Verb

[edit]

strupieć pf (imperfective trupieć)

  1. (intransitive) to deaden, to mortify, to necrotize
    Synonyms: zamrzeć, zmartwieć
Conjugation
[edit]
Conjugation of strupieć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive strupieć
future tense 1st strupieję strupiejemy
2nd strupiejesz strupiejecie
3rd strupieje strupieją
impersonal strupieje się
past tense 1st strupiałem,
-(e)m strupiał
strupiałam,
-(e)m strupiała
strupiałom,
-(e)m strupiało
strupieliśmy,
-(e)śmy strupieli
strupiałyśmy,
-(e)śmy strupiały
2nd strupiałeś,
-(e)ś strupiał
strupiałaś,
-(e)ś strupiała
strupiałoś,
-(e)ś strupiało
strupieliście,
-(e)ście strupieli
strupiałyście,
-(e)ście strupiały
3rd strupiał strupiała strupiało strupieli strupiały
impersonal strupiano
conditional 1st strupiałbym,
bym strupiał
strupiałabym,
bym strupiała
strupiałobym,
bym strupiało
strupielibyśmy,
byśmy strupieli
strupiałybyśmy,
byśmy strupiały
2nd strupiałbyś,
byś strupiał
strupiałabyś,
byś strupiała
strupiałobyś,
byś strupiało
strupielibyście,
byście strupieli
strupiałybyście,
byście strupiały
3rd strupiałby,
by strupiał
strupiałaby,
by strupiała
strupiałoby,
by strupiało
strupieliby,
by strupieli
strupiałyby,
by strupiały
impersonal strupiano by
imperative 1st niech strupieję strupiejmy
2nd strupiej strupiejcie
3rd niech strupieje niech strupieją
anterior adverbial participle strupiawszy
verbal noun strupienie
[edit]
adjective
nouns
verbs

Further reading

[edit]